Simon Zwart en Arnout Groen deelden het punt. Arnout had een pion meer, maar kon geen bres slaan in de verdediging van Simon, ondanks dat er op het scherpst van de snede gestreden werd. Johan Krebs dolf het onderspit tegen Jan Spijkerbosch. De ervaring van vele jaren speelde hierbij een rol. Theo Meulmeester en Ap Ketting streden ook met volle kracht. In het eindspel stond Theo iets sterker met weliswaar een stuk minder, maar met de dame die Ap niet meer bezat. Theo bood remise aan die Ap met beide handen aangreep. Bij nadere analyse bleek dat er voor Theo wellicht meer in had gezeten.
Maarten ter Bals besliste in het eindspel tegen Gerard Koops de partij, doordat hij zijn pionnen ver uit elkaar in de aanval kon laten gaan. Gerard kende die weelde niet en zou daardoor een keuze moeten maken, terwijl de andere pion dan kon doorlopen. Zover liet hij het niet komen en gaf op. Martien Birkenhäger kwam tegen André Langeslag een stuk en twee pionnen voor. Zoals dan wel vaker voorkomt, sluipt er enige nonchalance in het spel en moest hij weer danig aan de bak om alsnog de volle winst binnen te halen.
Henk Noort wist Dick Langedijk aan de zegekar te binden. Henk drong vanaf het middenspel sterk aan en zag dit beloond met het volle punt. Henk Pruijssers en Hans Hertgers gaven elkaar geen duimbreed toe. Er ontstond een stelling waarmee voor beiden niets meer te verdienen viel. Een terechte remise. Bert Ekkelboom vergaloppeerde zich in een betere stelling tegen Michel Westhoff. Bert had op een gegeven moment twee pionnen meer, maar door een verkeerde pionzet in de eindfase werden de rollen razendsnel omgedraaid. Toen Bert ook nog een verkeerde zet deed en een loper verloor, was het over en uit voor hem.
Chiel Crielaard trok vanaf de openingszet ten aanval tegen Erwin Rouw. Erwin verslikte zich in een prachtig opgezette aanvalscombinatie van paard en koningin van Chiel en werd prompt schaakmat gezet. Peter Grasman en Bert Baas speelden een geweldige partij. De paarden speelden hierin de hoofdrol. Peter had met zijn paard Tobilas echter de koning der paarden van stal gehaald en proefde met dank aan dit paard het zoet van de overwinning. Werkelijk een heel mooie partij om naar te kijken.
Jack Linders en Peter Aartsen speelden of hun leven ervan afhing. Binnen 10 minuten was de helft van de stukken al verdwenen. Peter verloor de grip op de wedstrijd en Jack dirigeerde hem pardoes naar de afgrond, waaruit ontsnappen onmogelijk was. 1-0 voor Jack dus. Zowel Aad de Bruijn als Frank Klinkenberg maakten deze middag fouten. Aad als eerste, verloor zijn dame, maar wist door een fout van Frank hetzelfde trucje uit te halen. In het eindspel nam Frank weer een verkeerde afslag en dat betekende de genadeklap.
Karin Pruijssers bleef de trotse koploopster door in een boeiend gevecht met voor beiden niet veel tijd meer, zoals zo vaak toch de partij te winnen. Haar tegenstander Han van Doornen verdient alle lof, want hij speelde een puike partij. Het blijft blijkbaar lastig om in het eindspel Karin de zege te ontfutselen.
Bas de Roos speelde tegen Kees Pieterse. In het middenspel zag Bas over het hoofd dat een loper ongedekt stond. Kees nam het stuk en daarmee gelijk het initiatief. Het duurde nog lang, maar Bas werd steeds verder achteruit gedwongen. Ziende dat een pion van Kees zou gaan promoveren tot dame, gaf hij op. Jan Kranenbarg en Ed van der Meulen maakten er ook een boeiend gevecht van. Jan kwam in het middenspel 2 pionnen voor, maar Ed vocht wonderbaarlijk goed terug. Zo goed zelfs, dat uiteindelijk remise een haalbare kaart werd.
Maarten ter Bals besliste in het eindspel tegen Gerard Koops de partij, doordat hij zijn pionnen ver uit elkaar in de aanval kon laten gaan. Gerard kende die weelde niet en zou daardoor een keuze moeten maken, terwijl de andere pion dan kon doorlopen. Zover liet hij het niet komen en gaf op. Martien Birkenhäger kwam tegen André Langeslag een stuk en twee pionnen voor. Zoals dan wel vaker voorkomt, sluipt er enige nonchalance in het spel en moest hij weer danig aan de bak om alsnog de volle winst binnen te halen.
Henk Noort wist Dick Langedijk aan de zegekar te binden. Henk drong vanaf het middenspel sterk aan en zag dit beloond met het volle punt. Henk Pruijssers en Hans Hertgers gaven elkaar geen duimbreed toe. Er ontstond een stelling waarmee voor beiden niets meer te verdienen viel. Een terechte remise. Bert Ekkelboom vergaloppeerde zich in een betere stelling tegen Michel Westhoff. Bert had op een gegeven moment twee pionnen meer, maar door een verkeerde pionzet in de eindfase werden de rollen razendsnel omgedraaid. Toen Bert ook nog een verkeerde zet deed en een loper verloor, was het over en uit voor hem.
Chiel Crielaard trok vanaf de openingszet ten aanval tegen Erwin Rouw. Erwin verslikte zich in een prachtig opgezette aanvalscombinatie van paard en koningin van Chiel en werd prompt schaakmat gezet. Peter Grasman en Bert Baas speelden een geweldige partij. De paarden speelden hierin de hoofdrol. Peter had met zijn paard Tobilas echter de koning der paarden van stal gehaald en proefde met dank aan dit paard het zoet van de overwinning. Werkelijk een heel mooie partij om naar te kijken.
Jack Linders en Peter Aartsen speelden of hun leven ervan afhing. Binnen 10 minuten was de helft van de stukken al verdwenen. Peter verloor de grip op de wedstrijd en Jack dirigeerde hem pardoes naar de afgrond, waaruit ontsnappen onmogelijk was. 1-0 voor Jack dus. Zowel Aad de Bruijn als Frank Klinkenberg maakten deze middag fouten. Aad als eerste, verloor zijn dame, maar wist door een fout van Frank hetzelfde trucje uit te halen. In het eindspel nam Frank weer een verkeerde afslag en dat betekende de genadeklap.
Karin Pruijssers bleef de trotse koploopster door in een boeiend gevecht met voor beiden niet veel tijd meer, zoals zo vaak toch de partij te winnen. Haar tegenstander Han van Doornen verdient alle lof, want hij speelde een puike partij. Het blijft blijkbaar lastig om in het eindspel Karin de zege te ontfutselen.
Bas de Roos speelde tegen Kees Pieterse. In het middenspel zag Bas over het hoofd dat een loper ongedekt stond. Kees nam het stuk en daarmee gelijk het initiatief. Het duurde nog lang, maar Bas werd steeds verder achteruit gedwongen. Ziende dat een pion van Kees zou gaan promoveren tot dame, gaf hij op. Jan Kranenbarg en Ed van der Meulen maakten er ook een boeiend gevecht van. Jan kwam in het middenspel 2 pionnen voor, maar Ed vocht wonderbaarlijk goed terug. Zo goed zelfs, dat uiteindelijk remise een haalbare kaart werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten