Mooie overwinning van Frank Klinkenberg

In een spannende partij wist Kees Henstra tegen Jack Linders aan het langste eind te trekken.

Jack had een kwaliteit minder, maar 2 pionnen meer. In het eindspel lanceerde Kees een loper op de koning en toren van Jack en dat was het begin van het einde. De toren ging verloren en daarmee ook de partij.

De langste partij van de dag kwam op naam van Ingrid Klinkhamer en Remco Mooij. Remco had een pion meer, maar dat was een dubbelpion. Een uiterst boeiende partij die terecht in remise eindigde. Ze hadden elkaar in de houdgreep en konden beiden niet van een pion weggaan zonder te gaan verliezen.

Hans Wien was niet opgewassen tegen Leo Oostendorp die als een bulldozer langzaam maar zeker stukken van Hans van het bord veegde. Uiteindelijk was er geen houden meer aan en pakte Leo de volle winst.

Jan Spijkerbosch had een mindere dag tegen Kees Pieterse die al redelijk snel 2 pionnen veroverde. Toen Jan daarna ook nog een toren zou gaan verliezen voor een paard gaf hij op.

Peter Aartsen was een maatje te groot voor Daan Weenk. Geen schande, want Peter is voor de meesten een gevaarlijke tegenstander.

Maurits Dijkstra ging ten onder tegen Theo Meulmeester. Hij kwam eerst al kwaliteit achter, maar trok dat later toch weer recht. Theo had in het eindspel echter positioneel het beste van het spel en kon daarmee de winst verzilveren. Maurits moest het hoofd buigen en de winst aan Theo laten.

Peter Grasman kwam al redelijk snel tegen Ed van der Meulen in de "comfort"-zone. Hij won een kwaliteit en daarna liep Ed achter de feiten aan. Hij verloor zijn dame en kon daarna niet meer tegen het geweld van Peter op.

Dick Langedijk speelde heel verdienstelijk tegen Aad de Bruijn, maar kon ten lange leste toch geen dijkbreuk voorkomen. Aad promoveerde met een pion en Dick die al slechter stond gaf gelijk op.

Dorinde Bierma trok aan het kortste eind tegen Frank Hordijk. Frank beheerste het spel en verorberde hier en daar kwaliteit. Dorinde zag in dat het niets ging worden deze middag en legde de koning om.

Rob Izaks en Marco Verdonk waren volkomen aan elkaar gewaagd. Er kwam een dusdanige stelling op het bord dat een andere uitkomst als remise onmogelijk was.

Maarten ter Bals had in Rik Rietveld een geduchte tegenstander die in het begin van de wedstrijd kwalitatief zelfs even voor kwam. Maarten loopt echter langer mee dan vandaag en plaatste een  uiterst slimme aanval waaruit een echte schaakmat kwam.

Frank Klinkenberg en Ap Ketting maakten er een heel interessante partij van, die op het oog wellicht op remise was uitgekomen. Ap vergaloppeerde zich echter volkomen en verloor een toren. Hij gaf direct op.

Prachtige overwinning voor Ap Ketting

Dorinde Bierma ondervond dat als je een paar keer wint je tegenstanders van zwaar formaat tegenover je krijgt. Kees Henstra behoort tot die categorie en deed wat gezien zijn status hij verplicht was; winnen. Geen schande voor Dorinde en wellicht toch ook voor een keer leuk.
Ap Ketting was weer eens de geslepen oude vos, die Remco Mooij figuurlijk oppeuzelde. In het eindspel had Ap een loper een 2 pionnen, tegenover Remco alleen maar een pion. Ap speelde het prima uit en won gedecideerd.
Jack Linders balanceerde op de rand van de afgrond, had erin moeten duikelen, maar ontsnapte op wonderbaarlijke wijze tegen Maurits Dijkstra. Maurits had mat in 1 kunnen geven, maar zag het niet. Tot overmaat van ramp ging hij in het eindspel ook nog kopje onder.
Rik Rietveld betrad voor het eerst de arena en moest tegen Dick Langedijk. Het was een leuke partij met wisselende kansen. Uiteindelijk begroeven ze de strijdbijl en remiseerden.
Ook Kees Pieterse en Jan Kranenbarg deelden het punt na een uiterst boeiende partij. In een volkomen gelijke eindstand besloten ze de vredespijp te roken.
Peter Grasman wist de andere Peter (Aartsen) te verschalken. Alhoewel hij in het begin positioneel iets achter kwam, wist hij dat om te draaien en volop in de aanval te gaan. In een gecompliceerde stelling met de dames en torens vrijwel neus aan neus wist Peter Grasman aan het langste eind te trekken.
Michel Westhoff won een in leuke partij van Leo Oostendorp. In een lang gelijk opgaande strijd ontwikkelde Michel een aanval, die resulteerde in een echte schaakmat.
Daan Weenk was uitstekend op dreef tegen André Langeslag. Zoals gewend van André zocht hij direct na de aftrap de aanval, maar Daan ving die op en keerde de rollen om. Hij brak door de defensie van André en bulldozerde alles neer met een vol punt als gevolg.
Frank Hordijk moest ettelijke zweetdruppels wegvegen tegen Frank Klinkenberg. Frank stond lange tijd positioneel beter, maar in het eindspel ging het volkomen mis en kon Frank alsnog opgelucht ademhalen.
Jan Spijkerbosch was een maatje te groot voor Hans Wien. Jan toog al spoedig ten aanval en behaalde een ruime kwaliteitswinst. Daarna vloog de koning van Hans over alle velden, onderwijl onderweg steeds meer secondanten verliezend. Een schaakmat werd onvermijdelijk.
Theo van der Bijl begon sterk tegen Maarten ter Bals en behaalde een toren tegenover het verlies van een loper. Kat in het bakkie zou je zeggen, maar waarschijnlijk hierdoor in slaap gesust deed hij enige minder goede zetten. Vervolgens zette Maarten door en wist zelfs het volle punt te behalen.
Ed van der Meulen wist van tevoren dat hij een moeilijke middag zou beleven. Hij moest tegen Jeroen Noomen en dat is bij onze club buitencategorie voor de meesten. Ed hield lang verdienstelijk stand, maar toen Jeroen gas gaf kon Ed het achterlicht al vrij snel niet meer zien en moest opgeven.
Aad de Bruijn kon de weg omhoog, vorige week ingeslagen, geen vervolg geven. Rob Izaks belette een verdere doortocht naar de hogere regionen door in een prima partij de bovenliggende te zijn, met als beloning een vol punt.
In de veruit langste partij van de dag wist Theo Meulmeester te winnen van Ed Blankestijn. Tot ver in het eindspel ging het volkomen gelijk op, maar toen kwam Ed door tijdnood in de problemen. Hij kon een aanval niet verzilveren; integendeel, hij verloor een pion en daarmee de partij.

Prachtige overwinning voor Ap Ketting

Dorinde Bierma ondervond dat als je een paar keer wint je tegenstanders van zwaar formaat tegenover je krijgt. Kees Henstra behoort tot die categorie en deed wat gezien zijn status hij verplicht was; winnen. Geen schande voor Dorinde en wellicht toch ook voor een keer leuk.
Ap Ketting was weer eens de geslepen oude vos, die Remco Mooij figuurlijk oppeuzelde. In het eindspel had Ap een loper een 2 pionnen, tegenover Remco alleen maar een pion. Ap speelde het prima uit en won gedecideerd.
Jack Linders balanceerde op de rand van de afgrond, had erin moeten duikelen, maar ontsnapte op wonderbaarlijke wijze tegen Maurits Dijkstra. Maurits had mat in 1 kunnen geven, maar zag het niet. Tot overmaat van ramp ging hij in het eindspel ook nog kopje onder.
Rik Rietveld betrad voor het eerst de arena en moest tegen Dick Langedijk. Het was een leuke partij met wisselende kansen. Uiteindelijk begroeven ze de strijdbijl en remiseerden.
Ook Kees Pieterse en Jan Kranenbarg deelden het punt na een uiterst boeiende partij. In een volkomen gelijke eindstand besloten ze de vredespijp te roken.
Peter Grasman wist de andere Peter (Aartsen) te verschalken. Alhoewel hij in het begin positioneel iets achter kwam, wist hij dat om te draaien en volop in de aanval te gaan. In een gecompliceerde stelling met de dames en torens vrijwel neus aan neus wist Peter Grasman aan het langste eind te trekken.
Michel Westhoff won in een leuke partij van Leo Oostendorp. In een lang gelijk opgaande strijd ontwikkelde Michel een aanval, die resulteerde in een echte schaakmat.
Daan Weenk was niet opgewassen tegen André Langeslag. Zoals gewend van André zocht hij direct na de aftrap de aanval en wist vrij snel een bres in de verdediging van Daan te slaan. Daan kon geen kant meer op, verloor stukken en kreeg vervolgens een schaakmat om de oren.
Frank Hordijk moest ettelijke zweetdruppels wegvegen tegen Frank Klinkenberg. Frank stond lange tijd positioneel beter, maar in het eindspel ging het volkomen mis en kon Frank alsnog opgelucht ademhalen.
Jan Spijkerbosch was een maatje te groot voor Hans Wien. Jan toog al spoedig ten aanval en behaalde een ruime kwaliteitswinst. Daarna vloog de koning van Hans over alle velden, onderwijl onderweg steeds meer secondanten verliezend. Een schaakmat werd onvermijdelijk.
Theo van der Bijl begon sterk tegen Maarten ter Bals en behaalde een toren tegenover het verlies van een loper. Kat in het bakkie zou je zeggen, maar waarschijnlijk hierdoor in slaap gesust deed hij enige minder goede zetten. Vervolgens zette Maarten door en wist zelfs het volle punt te behalen.
Ed van der Meulen wist van tevoren dat hij een moeilijke middag zou beleven. Hij moest tegen Jeroen Noomen en dat is bij onze club buitencategorie voor de meesten. Ed hield lang verdienstelijk stand, maar toen Jeroen gas gaf kon Ed het achterlicht al vrij snel niet meer zien en moest opgeven.
Aad de Bruijn kon de weg omhoog, vorige week ingeslagen, geen vervolg geven. Rob Izaks belette een verdere doortocht naar de hogere regionen door in een prima partij de bovenliggende te zijn, met als beloning een vol punt.
In de veruit langste partij van de dag wist Theo Meulmeester te winnen van Ed Blankestijn. Tot ver in het eindspel ging het volkomen gelijk op, maar toen kwam Ed door tijdnood in de problemen. Hij kon een aanval niet verzilveren; integendeel, hij verloor een pion en daarmee de partij.

Prachtige overwinning van Ap Ketting

Dorinde Bierma ondervond dat als je een paar keer wint je tegenstanders van zwaar formaat tegenover je krijgt. Kees Henstra behoort tot die categorie en deed wat gezien zijn status hij verplicht was; winnen. Geen schande voor Dorinde en wellicht toch ook voor een keer leuk.
Ap Ketting was weer eens de geslepen oude vos, die Remco Mooij figuurlijk oppeuzelde. In het eindspel had Ap een loper een 2 pionnen, tegenover Remco alleen maar een pion. Ap speelde het prima uit en won gedecideerd.
Jack Linders balanceerde op de rand van de afgrond, had erin moeten duikelen, maar ontsnapte op wonderbaarlijke wijze tegen Maurits Dijkstra. Maurits had mat in 1 kunnen geven, maar zag het niet. Tot overmaat van ramp ging hij in het eindspel ook nog kopje onder.
Rik Rietveld betrad voor het eerst de arena en moest tegen Dick Langedijk. Het was een leuke partij met wisselende kansen. Uiteindelijk begroeven ze de strijdbijl en remiseerden.
Ook Kees Pieterse en Jan Kranenbarg deelden het punt na een uiterst boeiende partij. In een volkomen gelijke eindstand besloten ze de vredespijp te roken.
Hetzelfde gold voor de beide Peters. Peter Grasman en Peter Aartsen deelden ook het punt. Ook hier een mooie partij, waarin eerst Peter Artsen beter stond, maar Peter Grasman de rollen weer omdraaide. Uiteindelijk waren ze volkomen aan elkaar gewaagd in het eindspel, alhoewel Peter Grasman een stikmat over het hoofd zag.
Michel Westhoff won in een leuke partij van Leo Oostendorp. In een lang gelijk opgaande strijd ontwikkelde Michel een aanval, die resulteerde in een echte schaakmat.
Daan Weenk was niet opgewassen tegen André Langeslag. Zoals gewend van André zocht hij direct na de aftrap de aanval en wist vrij snel een bres in de verdediging van Daan te slaan. Daan kon geen kant meer op, verloor stukken en kreeg vervolgens een schaakmat om de oren.
Frank Hordijk moest ettelijke zweetdruppels wegvegen tegen Frank Klinkenberg. Frank stond lange tijd positioneel beter, maar in het eindspel ging het volkomen mis en kon Frank alsnog opgelucht ademhalen.
Jan Spijkerbosch was een maatje te groot voor Hans Wien. Jan toog al spoedig ten aanval en behaalde een ruime kwaliteitswinst. Daarna vloog de koning van Hans over alle velden, onderwijl onderweg steeds meer secondanten verliezend. Een schaakmat werd onvermijdelijk.
Theo van der Bijl begon sterk tegen Maarten ter Bals en behaalde een toren tegenover het verlies van een loper. Kat in het bakkie zou je zeggen, maar waarschijnlijk hierdoor in slaap gesust deed hij enige minder goede zetten. Vervolgens zette Maarten door en wist zelfs het volle punt te behalen.
Ed van der Meulen wist van tevoren dat hij een moeilijke middag zou beleven. Hij moest tegen Jeroen Noomen en dat is bij onze club buitencategorie voor de meesten. Ed hield lang verdienstelijk stand, maar toen Jeroen gas gaf kon Ed het achterlicht al vrij snel niet meer zien en moest opgeven.
Aad de Bruijn kon de weg omhoog, vorige week ingeslagen, geen vervolg geven. Rob Izaks belette een verdere doortocht naar de hogere regionen door in een prima partij de bovenliggende te zijn, met als beloning een vol punt.
In de veruit langste partij van de dag wist Theo Meulmeester te winnen van Ed Blankestijn. Tot ver in het eindspel ging het volkomen gelijk op, maar toen kwam Ed door tijdnood in de problemen. Hij kon een aanval niet verzilveren; integendeel, hij verloor een pion en daarmee de partij.

Knappe overwinning van Dick Langedijk

Frank Klinkenberg en Han Kip speelden een leuke partij. Frank zocht de aanval, maar kwam bedrogen uit. Han pareerde goed en veroverde in de loop van de strijd 3 pionnen. Dat bleek voldoende om Frank te doen besluiten om het op te geven.
Henk Noort speelde alweer de langste partij van de dag; ditmaal tegen Alice. Hij kwam naarmate de wedstrijd vorderde 3 kwaliteitsstukken voor te staan, veroverde nog een toren voor een paard, maar had de nodige zweetdruppels op het voorhoofd alvorens alsnog de partij over de streep te trekken.
Ap Ketting en Peter Aartsen speelden een erg snelle wedstrijd. In het eindspel had Ap een pion meer, maar dat bleek niet voldoende voor de overwinning. Het werd dus remise.
R. Rietveld (weet helaas nog geen voornaam) won in zijn eerste partij bij onze club van Hans Wien. Het was een leuke wedstrijd om te zien, waarbij de speler met wit in het eindspel aan het langste eind trok.
Marco Verdonk liep tegen zijn eerste nederlaag aan. Geen schande, want dat was tegen de kampioen van de laatste editie, Kees Henstra. Kees had in het eindspel een toren voor een paard en Marco zag in dat er geen eer meer te behalen viel.
Kees Pieterse en Maarten ter Bals waren aan elkaar gewaagd.  In een zinderende eindfase bleek Kees nog 1 pion te hebben en Maarten geen enkele. Maar hij wist precies hoe er een remise uit te halen. De koning van Kees stond niet op het goede veld toen de strijd ontbrandde en dus had hij niets aan de pion.
Dorinde Bierma had een walk-over, omdat haar tegenstander er niet was.
André Langeslag verloor van Jan Spijkerbosch. Dat is geen schande, want Jan was gepromoveerd tot A-speler. Langs secure lijntjes wist Jan kwaliteit te veroveren, waarna André bewust versneld opgaf.
Jack Linders wist tegen Theo Meulmeester in het middenspel een pion te veroveren en dat bleek de sleutel voor de eindoverwinning.  Theo werd in een dusdanige positie gemaneuvreerd dat verlies niet meer tegen te houden werd.
Leo Oostendorp en Peter Grasman probeerden elkaar pootje te lichten, maar dat bleek voor beiden een te zware opgave. In een duidelijke gelijke stelling besloten ze om elkaar maar de hand te schudden en het punt te delen.
Frank Hordijk en Michel Westhoff speelden een curieuze partij. Michel wist een pion voor te komen, maar Frank trok dat weer recht. In het eindspel verloor Michel een toren tegen een paard en dat bleek funest voor zijn stelling. Frank kwam sterk opzetten en Michel besloot de strijd op te geven.
Dick Langedijk behaalde een knappe overwinning op Ingrid Klinkhamer. Ingrid kwam in de loop van de strijd een kwaliteit achter, met bovendien een dodelijke dame/loperlijn op haar koning. Terecht besloot ze de zeilen te strijken en het zinkende schip te verlaten.
Remco Mooij ging kopje onder tegen Aad de Bruijn. In een mooie wedstrijd wist Aad 2 pionnen te verschalken, waarna hij slim afruilde. In een zinderende eindstrijd kwam Remco nog 1 pion terug, maar Aad liet het niet verder komen. Uiteindelijk wist hij een pion te promoveren tot dame. Het duurde nog even en goed uitkijken voor pat, maar hij klaarde de klus op precieze wijze.

Knappe overwinning van Maurits Dijkstra

De langste partij van de dag was een heel mooie. Maurits Dijkstra en Ed Blankestijn vochten op het scherpst van de snede. In een heel complex einde waarvan niemand kon voorspellen hoe het zou aflopen trok Maurits tenslotte aan het langste eind. Maar wellicht had het dubbeltje ook de andere kant kunnen opvallen. Al met al een genot om te zien.

Ap Ketting en Maarten ter Bals rookten al snel de vredespijp, direct gevolgd door Theo van der Bijl en Kees Pieterse. Voor alle vier geldt dat er geen doorkomen aan was door de verdediging van de ander.

Michel Westhoff moest het hoofd buigen voor Kees Henstra. Michel verloor een toren voor een loper en dat brak hem in de loop van de partij op. Toen Kees met steun van zijn dame zowel de koningin als een zwarte loper van Michel aanviel, moest hij de loper offeren. direct daarna gaf hij terecht op.

Remco Mooij was te sterk voor Hans Wien. Hans verloor in het middenspel een paard en liep daarna achter de feiten aan. Langzaam maar verloor hij al zijn stukken en kreeg vervolgens een schaakmat om zijn oren.

Michel Breij wist Alice te verschalken met een mooie schaakmat. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de partij tot dat moment zeker in evenwicht was en dat Alice zelfs iets meer materiaal had.

Peter Grasman won van Daan Weenk. Voor Daan geen schande, want Peter is altijd een top-tien speler en was dit ook aan stand verplicht.

Marco Verdonk bond Ed van der Meulen aan zijn zegekar. Al redelijk snel won Marco een loper voor een pion. Hij buitte dit volledig uit, ging volop in de aanval en Ed kon ten lange leste alleen maar opgeven, nadat hij ook nog een toren kwijtraakte.

André Langeslag had een slechte openingsfase tegen Henk Noort en verloor prompt tweemaal achter elkaar een kwaliteit. Daarna kon Henk niets meer overkomen, maar hij worstelde met zichzelf om het af te maken. Het duurde nog een uur en het verlies van een dame door André voor Henk eindelijk de schaakmat kon realiseren.

Jeroen Noomen speelde tegen Peter Aartsen, die al direct in de openingsfase een black-out had. Tegen Jeroen kun je je dit niet permitteren. Hij vermorzelde in een paar zetten de stelling van Peter die prompt opgaf. De eerste koffieronde had zelfs nog niet plaatsgevonden!

Dick Langedijk speelde een puike partij tegen Theo Meulmeester. Theo gaf zelfs een kwaliteit weg en er leek een wonder te gebeuren. Maar Dick beging dezelfde fout en daarna kreeg Theo de overhand. In de eindfase wist hij een gedegen schaakmat uit de hoed te toveren.

Frank Klinkenberg behaalde een overtuigende overwinning op Aad de Bruijn. In het middenspel kreeg Frank het betere van het spel en wist een toren voor een loper te verschalken. Daarna werd de druk op de koning van Aad zo groot, dat hij niet meer aan een nederlaag kon ontsnappen. Dit ziende gaf hij op.

Han Kip had in het eindspel 1 pion meer dan Rob Izaks, maar dat bleek niet genoeg om de overwinning op te kunnen eisen. In een bloedstollende partij werd uiteindelijk de uitkomst remise.

Ook de partij tussen Frank Hordijk en Jack Linders kende geen winnaar. Ook Frank had 1 pion meer, maar het was niet voldoende om dit om te kunnen zetten in een overwinning.

Knappe overwinning van Maurits Dijkstra

 

Aragorn00 <c.pieterse@gmail.com>	18:57 (4 minuten geleden)
aan edvdmeulen.vogelnest

De langste partij van de dag was een heel mooie. Maurits Dijkstra en Ed Blankestijn vochten op het scherpst van de snede. In een heel complex einde waarvan niemand kon voorspellen hoe het zou aflopen trok Maurits tenslotte aan het langste eind. Maar wellicht had het dubbeltje ook de andere kant kunnen opvallen. Al met al een genot om te zien.

Ap Ketting en Maarten ter Bals rookten al snel de vredespijp, direct gevolgd door Theo van der Bijl en Kees Pieterse. Voor alle vier geldt dat er geen doorkomen aan was door de verdediging van de ander.

Michel Westhoff moest het hoofd buigen voor Kees Henstra. Michel verloor een toren voor een loper en dat brak hem in de loop van de partij op. toen Kees met steun van zijn dame zowel de koningin als een zwarte loper van Michel aanviel, moest hij de loper offeren. direct daarna gaf hij terecht op.

Remco Mooij was te sterk voor Hans Wien. Hans verloor in het middenspel een paard en liep daarna achter de feiten aan. Langzaam maar verloor hij al zijn stukken en kreeg vervolgens een schaakmat om zijn oren.

Michel Breij wist Alice te verschalken met een mooie schaakmat. Maar de eerlijkheid biedt te zeggen dat de partij tot dat moment zeker in evenwicht was en dat Alice zelfs iets meer materiaal had.

Peter Grasman won van Daan Weenk. Voor Daan geen schande, want Peter is altijd een top-tien speler en was dit ook aan stand verplicht.

Marco Verdonk bond Ed van der Meulen aan zijn zegekar. Al redelijk snel won Marco een paard voor een pion. Hij buitte dit volledig uit, ging volop in de aanval en Ed kon ten lange leste alleen maar opgeven, nadat hij weer een toren kwijtraakte.

André Langeslag had een slechte openingsfase tegen Henk Noort en verloor prompt 2 x achter elkaar een kwaliteit. Daarna kon Henk niets meer overkomen, maar hij worstelde met zichzelf om het af te maken. Het duurde nog een uur en het verlies van een dame door André voor Henk eindelijk de schaakmat kon realiseren. 

Jeroen Noomen speelde tegen Peter Aartsen, die al direct in de openingsfase een black-out had. Tegen Jeroen kan je je dit niet permitteren. Hij vermorzelde in een paar zetten de stelling van Peter die prompt opgaf. De eerste koffieronde had zelfs nog niet plaatsgevonden!

Dick Langedijk speelde een puike partij tegen Theo Meulmeester. Theo gaf zelfs een kwaliteit weg en er leek een wonder te gebeuren. Maar Dick beging dezelfde fout en daarna kreeg Theo de overhand. In de eindfase wist hij een gedegen schaakmat uit de hoed te toveren.

Frank Klinkenberg behaalde een overtuigende overwinning op Aad de Bruijn.  In het middenspel kreeg Frank het betere van het spel en wist een toren voor een loper te verschalken. Daarna werd de druk op de koning van Aad zo groot, dat hij niet meer aan een nederlaag kon ontsnappen. Dit ziende gaf hij op.

Han Kip had in het eindspel 1 pion meer dan Rob Izaks, maar dat bleek niet genoeg om de overwinning op te kunnen eisen. In een bloedstollende partij werd uiteindelijk de uitkomst remise.

Ook de partij tussen Frank Hordijk en Jack Linders kende geen winnar. Ook Frank had 1 pion meer, maar het was niet voldoende om dit om te kunnen zetten in een overwsinning.

De langste partij van de dag was een heel mooie. Maurits Dijkstra en Ed Blankestijn vochten op het scherpst van de snede. In een heel complex einde waarvan niemand kon voorspellen hoe het zou aflopen trok Maurits tenslotte aan het langste eind. Maar wellicht had het dubbeltje ook de andere kant kunnen opvallen. Al met al een genot om te zien.

Ap Ketting en Maarten ter Bals rookten al snel de vredespijp, direct gevolgd door Theo van der Bijl en Kees Pieterse. Voor alle vier geldt dat er geen doorkomen aan was door de verdediging van de ander.

Michel Westhoff moest het hoofd buigen voor Kees Henstra. Michel verloor een toren voor een loper en dat brak hem in de loop van de partij op. toen Kees met steun van zijn dame zowel de koningin als een zwarte loper van Michel aanviel, moest hij de loper offeren. direct daarna gaf hij terecht op.

Remco Mooij was te sterk voor Hans Wien. Hans verloor in het middenspel een paard en liep daarna achter de feiten aan. Langzaam maar verloor hij al zijn stukken en kreeg vervolgens een schaakmat om zijn oren.

Michel Breij wist Alice te verschalken met een mooie schaakmat. Maar de eerlijkheid biedt te zeggen dat de partij tot dat moment zeker in evenwicht was en dat Alice zelfs iets meer materiaal had.

Peter Grasman won van Daan Weenk. Voor Daan geen schande, want Peter is altijd een top-tien speler en was dit ook aan stand verplicht.

Marco Verdonk bond Ed van der Meulen aan zijn zegekar. Al redelijk snel won Marco een paard voor een pion. Hij buitte dit volledig uit, ging volop in de aanval en Ed kon ten lange leste alleen maar opgeven, nadat hij weer een toren kwijtraakte.

André Langeslag had een slechte openingsfase tegen Henk Noort en verloor prompt 2 x achter elkaar een kwaliteit. Daarna kon Henk niets meer overkomen, maar hij worstelde met zichzelf om het af te maken. Het duurde nog een uur en het verlies van een dame door André voor Henk eindelijk de schaakmat kon realiseren. 

Jeroen Noomen speelde tegen Peter Aartsen, die al direct in de openingsfase een black-out had. Tegen Jeroen kan je je dit niet permitteren. Hij vermorzelde in een paar zetten de stelling van Peter die prompt opgaf. De eerste koffieronde had zelfs nog niet plaatsgevonden!