Prachtige overwinning voor Ap Ketting

Dorinde Bierma ondervond dat als je een paar keer wint je tegenstanders van zwaar formaat tegenover je krijgt. Kees Henstra behoort tot die categorie en deed wat gezien zijn status hij verplicht was; winnen. Geen schande voor Dorinde en wellicht toch ook voor een keer leuk.
Ap Ketting was weer eens de geslepen oude vos, die Remco Mooij figuurlijk oppeuzelde. In het eindspel had Ap een loper een 2 pionnen, tegenover Remco alleen maar een pion. Ap speelde het prima uit en won gedecideerd.
Jack Linders balanceerde op de rand van de afgrond, had erin moeten duikelen, maar ontsnapte op wonderbaarlijke wijze tegen Maurits Dijkstra. Maurits had mat in 1 kunnen geven, maar zag het niet. Tot overmaat van ramp ging hij in het eindspel ook nog kopje onder.
Rik Rietveld betrad voor het eerst de arena en moest tegen Dick Langedijk. Het was een leuke partij met wisselende kansen. Uiteindelijk begroeven ze de strijdbijl en remiseerden.
Ook Kees Pieterse en Jan Kranenbarg deelden het punt na een uiterst boeiende partij. In een volkomen gelijke eindstand besloten ze de vredespijp te roken.
Peter Grasman wist de andere Peter (Aartsen) te verschalken. Alhoewel hij in het begin positioneel iets achter kwam, wist hij dat om te draaien en volop in de aanval te gaan. In een gecompliceerde stelling met de dames en torens vrijwel neus aan neus wist Peter Grasman aan het langste eind te trekken.
Michel Westhoff won in een leuke partij van Leo Oostendorp. In een lang gelijk opgaande strijd ontwikkelde Michel een aanval, die resulteerde in een echte schaakmat.
Daan Weenk was niet opgewassen tegen André Langeslag. Zoals gewend van André zocht hij direct na de aftrap de aanval en wist vrij snel een bres in de verdediging van Daan te slaan. Daan kon geen kant meer op, verloor stukken en kreeg vervolgens een schaakmat om de oren.
Frank Hordijk moest ettelijke zweetdruppels wegvegen tegen Frank Klinkenberg. Frank stond lange tijd positioneel beter, maar in het eindspel ging het volkomen mis en kon Frank alsnog opgelucht ademhalen.
Jan Spijkerbosch was een maatje te groot voor Hans Wien. Jan toog al spoedig ten aanval en behaalde een ruime kwaliteitswinst. Daarna vloog de koning van Hans over alle velden, onderwijl onderweg steeds meer secondanten verliezend. Een schaakmat werd onvermijdelijk.
Theo van der Bijl begon sterk tegen Maarten ter Bals en behaalde een toren tegenover het verlies van een loper. Kat in het bakkie zou je zeggen, maar waarschijnlijk hierdoor in slaap gesust deed hij enige minder goede zetten. Vervolgens zette Maarten door en wist zelfs het volle punt te behalen.
Ed van der Meulen wist van tevoren dat hij een moeilijke middag zou beleven. Hij moest tegen Jeroen Noomen en dat is bij onze club buitencategorie voor de meesten. Ed hield lang verdienstelijk stand, maar toen Jeroen gas gaf kon Ed het achterlicht al vrij snel niet meer zien en moest opgeven.
Aad de Bruijn kon de weg omhoog, vorige week ingeslagen, geen vervolg geven. Rob Izaks belette een verdere doortocht naar de hogere regionen door in een prima partij de bovenliggende te zijn, met als beloning een vol punt.
In de veruit langste partij van de dag wist Theo Meulmeester te winnen van Ed Blankestijn. Tot ver in het eindspel ging het volkomen gelijk op, maar toen kwam Ed door tijdnood in de problemen. Hij kon een aanval niet verzilveren; integendeel, hij verloor een pion en daarmee de partij.