maandag 25 maart 2019

Weinig verrassingen

Ap Ketting weerde zich kranig tegen Henk Pruijssers en hield lang stand. Henk kon een pion veroveren en dat bleek in het eindspel voldoende te zijn. Bert Baas had tegen Karin Pruijssers in het middenspel twee pionnen meer. In het eindspel kwam Karin in moeilijkheden en kon de bres niet dichten. Michel Westhoff had een slechte opening tegen Hans Hertgers en kwam een stuk achter. In het middenspel trok hij weer aardig bij en - hoewel hij in kwaliteit achterstond - had hij wel twee sterke centrumpionnen. Hans kwam echter onverbiddelijk op rechts door met een pion, die een koningin opleverde. Hiermee was het pleit in het voordeel van Hans beslecht.

Chiel Crielaard en Erwin Rouw speelden de langste partij van de dag. De heren hielden elkaar keurig in evenwicht en daarmee was remise een feit. Peter Aartsen speelde een goede wedstrijd tegen Maarten ter Bals. Peter kwam een stuk voor en buitte dit volledig uit. Maarten moest "de pijp" aan Maarten geven. Jan Spijkerbosch speelde zowel tegen Simon Zwart als tegen zichzelf. Hij had erge kiespijn en ging graag in op het remiseaanbod van Simon. Overigens was de partij redelijk in evenwicht, dus zo gek was de puntendeling niet.

Aad de Bruijn zit in een mindere periode. Hans Molenveld speelde gedegen en de zege was zonder meer verdiend. Gerard Koops ging direct vanaf de opening kopje onder en wist niet meer boven te komen. In een uiterst korte partij eiste Jan Bouwhuis de zege op. Frank Klinkenberg speelde tegen Bas de Roos. Bas moest zich verdedigen en kon het tij lang keren. Maar uiteindelijk wist Frank door te breken en de zege naar zich toe te trekken.

Han van Doornen had tegen Martien Birkenhäger een licht overwicht, maar pakte een pion waar dat eigenlijk niet kon. Vanaf dat moment waren de rollen omgedraaid en kwam Martien een stuk voor. In het eindspel kon Martien met zijn paard net zoals het snoepje van de week bij de Gruyter in het verleden pion na pion oppeuzelen. Han zag het met lede ogen aan en gooide ten slotte de handdoek in de ring.

Kees Pieterse speelde tegen Peter Grasman. Peter was sterk in het middenspel en walste met zijn pionnen als de Berlijnse muur op de verdediging van Kees af. Op wonderbaarlijke wijze bleef de verdediging overeind, al was Kees een pion armer. In het eindspel bleef de balans in evenwicht, waarna Peter het remiseaanbod aanvaardde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten