Johan Krebs speelde tegen Theo van der Bijl. Zoals vaker in deze competitie was de start van Johan goed, maar in het middenspel is er nog wel wat te verbeteren. Hij gaf zo maar een paard weg en even later onder grote druk van Theo een loper. Dan kent men de afloop natuurlijk. Een schaakmat was een kwestie van tijd.
Leo Oostendorp leed een verrassende nederlaag tegen een goed spelende Peter Aartsen. Leo kwam in het middenspel in grote moeilijkheden en zag tot zijn afgrijzen een onvermijdelijke schaakmat op zich afkomen. Dat overkomt hem niet vaak, dus hulde voor Peter.
Kees Pieterse verraste André Langeslag met een gemeen zetje. Door een schaak op zijn koning verloor André zijn dame en daarmee de partij. Want er was daarna geen houden meer aan en een schaakmat was het logische einde van de partij.
Bert Ekkelboom speelde een gedegen partij tegen Frank Klinkenberg. Frank verdedigde met de moed der wanhoop, maar kon niet voorkomen dat hij in het eindspel maar 1 toren had met 5 pionnen, tegenover Bert een toren, een paard en een loper en een aantal pionnen. Het werd een ongelijke strijd, die door Frank ondanks verwoed verzet alleen maar verlies kon opleveren. En zulks geschiedde. Een schaakmat was niet te vermijden en die kwam er dan ook.
Michel Westhoff speelde tegen Maarten Ter Bals. Het werd een spannende strijd, waarbij Michel 1 pion achter kwam in het middenspel. Maar… Maarten had 2 fantastische renpaarden die voor heel veel problemen zorgden in het centrum bij Michel. Toen Maarten er ook nog zijn dame bij haalde, kreeg Michel het zweet in den handen. En terecht, want er kwam zoveel druk dat Michel het moede hoofd boog en de strijd opgaf.
Een groot compliment voor Berry Bonestroo die met de longen uit zijn lijf en slechts 34 seconden over remise speelde tegen Theo Meulmeester, die eveneens bijna geen tijd meer had; slechts 45 seconden. Dus was de remise terecht. Berry had op het slagveld nog 2 torens e3n 2 pionnen over en Theo zijn dame met 6 pionnen. Maar het was niet genoeg om Berry op de knieën te krijgen. Erg leuk om deze partij eens na te kijken.
Ook Peter Grasman en Arnout Groen maakten er een vermakelijke partij van. Beiden speelden scherp, maar het was Arnout die erin slaagde enige pionnen van Peter te veroveren. Dat bleek in de eindstrijd genoeg om Peter het onderspit te laten delven. Met 5 tegen 3 pionnen zag Peter het vruchteloze van de partij in en gaf op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten