Aad de Bruijn speelde misschien wel zijn beste wedstrijd van het seizoen en bood geweldig tegenstand aan Kees Henstra. Hij stond zelfs een pion voor, maar de stelling van Kees was agressief sterker. In het eindspel kwam Aad tot de conclusie dat hij een pion van Kees niet meer kon tegenhouden en gaf op.
Bert Baas vond in Hans Hertgers een gevaarlijke tegenstander. Bert kwam niet geweldig uit de opening en dat kostte hem een pion Ondanks al zijn pogingen bleef Hans rustig en bouwde zijn partij solide op. Bert misrekende zich en zette zijn koning niet op tijd weg. Dat kwam hem duur te staan, want hij verloor daardoor een stuk. Daarna speelde Hans het prima uit en gaf Bert op.
Johan Krebs dacht op rozen te zitten tegen nieuwkomer Kees van der Vlist. Hij veroverde de dame en een stuk. Niemand gaf nog een cent voor de kansen van Kees, maar Johan werd slordig.
Hij vergat dat zijn koning vrijwel ongedekt stond en Kees wist met zijn 2 torens een schaakmat te geven. Hulde aan Kees en kopzorgen voor Johan.
Dick Langedijk was niet opgewassen tegen Jan Spijkerbosch. Jan kwam goed uit de startblokken en zette Dick onder druk. Dick verloor een stuk en even later nog eens,
Daarna was het snel over en uit voor hem.
Ingrid Klinkhamer speelde tegen Simon Zwart. Daarin had ze een geslepen tegenstander die het klappen van de zweep heel goed kent. Simon bleef zichzelf en veroverde 2 pionnen. Toen hij daarna nog een paard kon veroveren gaf Ingrid op.
Han van Doornen vond Theo van der Bijl tegenover zich, die niet in zijn beste doen was. Hij verloor een toren tegenover een paard. Daarna ging het lang goed, tot Theo weer een toren in de aanbieding deed. Han maakte daar gretig gebruik van en Theo schudde mismoedig het hoofd. Daarna legde hij zijn koning neer en gaf op.
Kees Pieterse en Henk Noort speelden zichzelf in een dusdanig vastgezette stelling dat remise onvermijdelijk was. Beiden namen niet het risico meer om verder aan te vallen en voor zichzelf een kuil te graven.
Michel Westhoff en Leo Oostendorp speelden verbeten om de zege. Maar het bleef gelijk in stukken tot ver in het eindspel. Daarin werd duidelijk dat het remise zou worden. En zulks geschiedde dan ook.
Peter Grasman en Rutger Zwart waren aan elkaar gewaagd tot ver in het middenspel. Maar wellicht was Peter niet aanvallend genoeg en kwam Rutger op zijn rechterflank door. Hij veroverde een pion en zou weldra een tweede hieraan toevoegen. Peter besloot zijn spel aan de wilgen te hangen en berustte in zijn verlies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten