Rob Izaks won van Peter Grasman in een boeiende partij. Rob kon in het middenspel met een pion zo dreigend worden, dat Peter daar ondanks verwoede pogingen daartoe, niet tegenop kon. Toen een pion dreigde te promoveren gaf hij op.
Johan Krebs weerde zich kranig tegen Henk Noort. Heel lang ging het volkomen gelijk op met een bekwame verdediging van Johan, totdat hij een dreigend slaan van zijn dame over het hoofd zag. Toen deze viel was het ijs gebroken en ging hij kopje onder.
Kees Pieterse en Peter Aartsen waren met alles bezig, behalve gewoon schaken. Het leek wel wildwest, waarbij Peter echter trots in het rodeo-zadel bleef en Kees eraf tuimelde. Kees weet nu weer dat het niet verstandig is om met het tempo van Peter mee te gaan. Een dure les.
Michel Westhoff en Cees Sep waren volledig aan elkaar gewaagd. In een mooie partij kwam een heel moeilijk eindspel op het bord, waarbij Cees remise aanbood. Michel wilde nog even doorspelen, maar zag na een paar zetten al in dat het hogere wiskunde zou worden en bood nu zelf remise aan. Aldus geschiedde.
Ap Ketting kwam een pion voor tegen Han van Doornen en het leek er redelijk goed voor hem uit te zien. Han rechtte zijn rug echter en kwam sterk terug. Hij kwam zelfs kwaliteit voor in de vorm van een toren en een loper, tegen Ap een loper en een paard. In combinatie met zijn pionnen wist Han een bres ter slaan in de verdediging en het was onbegonnen werk voor Ap om de golven tegen te houden.
Kees Henstra behaalde een heel mooie overwinning op Bert Baas. Kees wist de dame van Bert te bemachtigen en had in het eindspel een dame en loper, tegen Bert een paard, loper en toren. De dame sneed als een mes door de boter en Bert zou een loper gaan verliezen. Dat deed hem besluiten zijn tegenstander te feliciteren met de overwinning.
Rutger Zwart speelde een gedegen partij tegen Aad de Bruijn zonder te excelleren. Maar hij raapte wel 2 pionnen op gedurende de wedstrijd en dat was zoals gebruikelijk genoeg voor de overwinning.
Zijn vader Simon Zwart zag een eenvoudige zet met zijn dame om zijn tegenstander mat te zetten volledig over het hoofd. André Langeslag haalde opgelucht adem en putte hier zoveel moed uit dat hij aan een eindsprint begon. Toch kwam hij een paard achter, maar Simon was zo vriendelijk deze in de aanbieding te doen. Daarna had Simon er genoeg van en peuterde een eeuwig schaak uit de toverstaf.
Bert Ekkelboom dolf het onderspit tegen Jack Linders. Een uiterst boeiende partij, waarin Bert in het eindspel er al iets slechter voorstond. Toen Jack met een prachtige dames-zet de witte loper zou gaan opslokken van Bert gaf deze zich gewonnen.
Jan Kranenbarg en Theo van der Bijl maakten er ook een mooi spektakel van. Na vele kruitdampen bleek Theo over de beste papieren te beschikken. Hij had een kwaliteit veroverd. Jan viel nog wel aan, maar Theo pareerde uitstekend en kwam zelfs met een dusdanige tegenzet dat Jan weer een loper zou gaan verliezen. Voor het zo ver kwam gaf hij op.
Daan Weenk speelde tegen Dick Langedijk. Daan ging volop in de aanval, maar Dick loopt langer mee dan vandaag. Hij hield alles rustig tegen en draaide de aanval om. Daan kwam gelijk in de problemen en die werden met de voortgang van de partij alleen maar erger. Uiteindelijk brak de dijk en Daan zijn stukken verdronken in het water.
Leo Oostendorp en Maarten ter Bals maakten er een echte wedstrijd van. Tot het eindspel ging het gelijk op, maar Maarten had in het eindspel een pion meer. Door aan beide flanken met een pion op te rukken kon Leo het tij niet keren. De koning mag niet in 2 stukken worden gesneden. Een pion zou te allen tijde promoveren voor Maarten, dus gaf Leo op. Het blijkt maar weer dat een pion meer vaak het verschil uitmaakt!
Jan Spijkerbosch en Dorinde Bierma speelden remise. Jan had tot het begin van het eindspel een pion meer, maar daar tegenover wel een dubbelpion. In het heetst van de strijd zag Jan een zet van Dorinde over het hoofd en de pion meer was gelijk van het toneel verdwenen. Daarna kwam een eeuwig schaak op het bord, dus remise
Theo Meulmeester won van Ingrid Klinkhamer, omdat zij door "de vlag" ging. Tot dat moment was de strijd absoluut onbeslist. Erg jammer voor haar, maar aan de andere kant vormt de klok een onbetwistbaar onderdeel van het spel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten